“Zo, nu gaan we eindelijk genieten”.
Ik hoorde het haar nog zo zeggen. Mijn buurvrouw die inmiddels “niet meer is”. Nog geen 50 jaar op de teller, helemaal klaar om het leven nu écht te pakken nu er rust in de tent was gekomen na vele jaren onrust in het gezin. En een paar maanden later was ze er niet meer.
Eén van de vele voorbeelden die ik in mijn leven op mijn pad heb mogen ontmoeten als het gaat om EINDELIJK kunnen gaan genieten. MAAR DUS NIET!
Hoe zit dat bij jou? Staat van het leven genieten bij jou ook hoog op de agenda? En doe je het dan ook? Maar dan ECHT?
Er zit zoveel collectieve schuld en schaamte op GENIETEN. Vaak zonder dat we het door hebben. Het MAG pas wanneer we eerst andere dingen hebben gedaan die minder genieten zijn. Het KAN pas wanneer we bepaalde fasen in ons leven hebben afgerond of behaald.
Zelfs diegenen die zeggen écht te genieten blijken bij navraag de genotswegen van een ander af te wandelen of een pad te gaan wat de maatschappij onder genieten verstaat MAAR WAAR ZE ZELF HELEMAAL NIET ACHTER STAAN.
Wie van jullie doet het? ECHT? HARDCORE!!! Waarmee ik bedoel GENIETEN boven alles te plaatsen? EERST plezier, dan de rest. EERST spelen en dan werken. EERST lachen en dan kijken wat er verder nog gebeuren moet. ’s Avonds je bedje in rollen en met een diepe zucht concluderen dat dit alles de boventoon gevoerd heeft, OMDAT JIJ ER VOOR GEKOZEN HEBT!
Ik ben zo nieuwsgierig welke gedachten er nu bij je op komen? Gedachten als dat het leven nu eenmaal niet altijd over rozen gaat? Of, tja als iedereen alleen maar geniet krijgen we niets voor elkaar in het leven.
KIJK NAAR DIE GEDACHTEN! Zij bepalen en vormen jouw werkelijkheid! En kijk nog eens opnieuw!!! ZIJN ZE EIGENLIJK WEL VAN JOU? Of is dit iets wat je aangenomen hebt door de (jonge) jaren heen? Wie spreekt hier nu eigenlijk écht? En wordt het niet de hoogste tijd dat je dat wat niet van jou loslaat om te vervangen door overtuigingen die gaan werken voor jou! En je laten genieten…..NU…i.p.v. in een reservetijd die wellicht nooit komen gaat!?