Goa stoan a’j veur Twente bint! (Ga staan als je voor Twente bent)
Luidkeels komt dit uit de monden van de trotse voetbalsupporters die helemaal gaan en staan voor Twente, hun voetbalclub.
Helder en duidelijk laten ze zien voor “wie ze zijn” en waar hun hart sneller voor slaat.
Geen enkel probleem.
We vinden het allemaal okay!
(mits je natuurlijk voor dezelfde club bent )
En zo “staan” mensen dag in dag uit voor dat waar ze “aan van gaan”.
De clubs waar ze van houden, de artiesten waar ze fan van zijn, de overtuigingen waar ze 100% achter staan, de politieke partijen waar ze in geloven en noem zo maar op.
Heel gewoon!
We doen het allemaal.
En ondanks dat we allemaal wat van een ander vinden die ergens op een andere manier naar kijkt dan wij, onderschrijven we wél het recht op het gaan staan voor wat je vindt, denkt en gelooft.
Vrijheid van voorkeur en meningsuiting is een groot goed.
Maar hoe anders is het wanneer je gaat staan voor je geloof!
Of….beter gezegd: voelt dat je er klaar voor bent om te gaan staan voor je geloof.
Je geloof te erkennen.
Je geloof uit te dragen.
Nee, niet door teksten te scanderen hierover zoals in een voetbalstadium of door een poster op je raam te plakken met je geloof als ware het een politieke voorkeur.
Maar “gewoon” door te zeggen DAT JE GELOOFT!
Eenvoudigweg door uit te dragen dat je gelooft en dat dit je gekleurd en gevormd heeft en die kleuring en vorm naar buiten brengen.
GEWOON!
Of toch niet zo gewoon?
Ik merk in mijn naaste omgeving, bijvoorbeeld in de samenwerking met mijn klanten, dat ze het best ingewikkeld vinden op het moment dat ze in hun ontwikkelingsproces de mystieke laag in stappen, dit te delen met anderen. Of toonbaar te maken in hun (online) zichtbaarheid.
Daar gaat vaak tijd overheen.
Daar worden soms flinke processen doorwandeld.
En mocht je nu denken: maar dat hoef je toch ook niet te delen? Daar hoef je toch niet voor te gaan staan?
Laat ik het je zo zeggen: het gekke is dat, wanneer je in het bewandelen van je spirituele pad hier op aarde in die mystieke laag belandt, het niet te voorkomen is dat zich dit naar buiten toe wil tonen.
Maar waarom dan toch zo moeizaam?
Wat maakt dat er gevoelens van ongemak, schaamte en ja, zelfs angst bij komt kijken?
Is het wellicht omdat geloof vaak verward wordt met religie?
Waarbij ik voor de duidelijkheid niet zozeer religie bedoel, maar RELIGIE. Je weet wel….het plaatje wat zich in ons hoofd is gaan vormen omtrent dit terrein met al zijn dogma’s en oordeel.
Dit alles kwam zojuist ter sprake bij ons thuis aan de eettafel.
Ik vertelde over deze processen van vrouwen dicht bij mij. Hoe de één afgelopen week voluit is gaan staan voor haar geloof en hoe de ander nog midden in deze uitdaging zat.
En als vanzelf kwamen we op het “waarom” stuk.
Kijk, ook wij zullen de waarheid niet in pacht hebben, niemand van ons. Maar wat ik prachtig vond om te ervaren dat de conclusie van de kinderen uiteindelijk was dat het zo belangrijk was dat we aannames en vooringenomenheid los moesten laten wanneer we onze blik de wereld in werpen.
Laat mensen gewoon mensen zijn, met al hun schoonheid en vleselijke beperkingen.
Laat eenieder zelf bepalen waar hij of zij voor staat en die ander dezelfde ruimte geven.
ZUCHT…..
Ja, hoe mooi zou dat zijn!!!!
En hoe fijn om hier zo met elkaar over te kunnen spreken, ja ook om het gewoon hier met jou te kunnen delen in alle vrijheid en openheid.
En mocht jij “toevallig” op ditzelfde punt beland zijn….
Zal ik wel….zal ik niet….zal ik gaan staan….ja of nee?
Check nog een even die prachtige Bergrede van Jezus in het Nieuwe Testament.
En dan vooral het volgende: “Wie gelooft in de zorgzame God, moet dat laten blijken door een onbezorgde levenshouding.”
Dus….ga staan!
Zonder je ook maar ergens zorgen over te maken.