Al een paar weken vond ik mezelf dagelijks in conclaaf met God rondom de vraag wanneer ik mijn volgende workshop, masterclass of training weer zou gaan lanceren.
Op diezelfde manier van afstemming had ik immers inmiddels 3 (!!!) geweldig mooie programma’s doorgekregen om met geïnteresseerden mee aan de slag te gaan.
Niet alle 3 tegelijk, maar 1 voor 1 waren ze met tussenpozen tot me gekomen.
Een krachtige workshop, een superfijne training en zelfs een (kortdurende) mastermindomgeving.
Hier bleef het bij.
Er kwam geen GO!
Zoals dat bij de vorige programma’s op enig moment wel kwam.
Het bleef als het ware “hangen” bij de titel en de inhoud.
De startdatum en een heldere JA kwam maar niet.
En dus ging ik in gesprek de afgelopen weken.
God was mis ik? Wat zie ik niet, of over het hoofd? Wat mag er nog duidelijker worden voor mij?
En hoewel er wel het één en ander in beweging kwam en op te pakken viel, leek ik maar geen heldere boodschap te krijgen.
Heel eerlijk gezegd….was ik daar ook een beetje te “druk” voor.
Niet op een praktische manier.
Maar wat ik bedoel is dat ik erg druk was met MENS ZIJN en de hele situatie vanuit dat perspectief te bezien. Eenvoudig uitgelegd: ik deed gewoon mijn dagelijkse dingetje zoals ik altijd deed, in mijn business.
Pas de afgelopen dagen bracht ik hier wat rust in.
Ik liet nog meer los dan dat ik de afgelopen vier jaar stap voor stap heb gedaan.
En daar kwam het vanochtend….
In mijn afstemming, mijn dagelijkse gesprek met God, waar ik opnieuw vroeg om helderheid rondom welke stappen te zetten rondom mijn nieuwe programma’s was daar heel duidelijk de boodschap:
ZOLANG JE HET BLIJFT DOEN ZOALS JE ALTIJD DEED GAAT ER GEEN GO KOMEN!
En opnieuw was daar, nu verder uitgediept…..
“Je hebt prachtige nieuwe programma’s te bieden Leonie, maar je wilt ze blijven inzetten en brengen op een manier zoals je altijd al deed. De vertrouwde, kom maar in mijn Facebookgroep, manier. Maar ik ben je al tijden aan het opbouwen voor een ander bereik, de volgende stap….en dat vraagt een totaal andere manier van werken met dat wat je afgestemd tot leven brengt.”
Huh….okay….ik was er helemaal stil van.
Maar goed ook…..want in die stilte kwam er meer en meer.
“Je gunt jezelf niet de kans om de stapstenen te zien die ik voor je neergelegd heb. Je zwemt er alsmaar tussendoor waardoor ze niet goed in het zicht komen. NU is de tijd dat je er boven gaat hangen EN ZE ZIET! Ik ben al tijden heel duidelijk tegen je maar je luistert niet. Ik heb je gezegd “slechts” een nederige student te zijn! Zie je niet hoe ik je op die manier, in alle rust, wens op te bouwen en klaar te stomen voor dat wat daar staat te wachten aan het einde van die stapstenen?”
Oh jeeeeeh!
Hoe vaak heb ik niet iets soortgelijks gezegd tegen mijn eigen klanten?
Dat ze te dicht op de olifant zitten?
Alleen nog maar een grijs vlak zien?
De één zegt dan iets glads te zien en de ander zegt dat het behaard is! Een zeer beperkte beschrijving van de “waarheid” die pas zichtbaar wordt op een afstand.
En op een afstand heb je dus te komen om de hele olifant te kunnen zien!
Voor mij was het in één klap duidelijk wat ik te doen heb!!!
Even een tijdje op een afstand zijn!
Om het voor mij bedoelde verhaal helemaal duidelijk te zien!
En in die ruimte vooral die nederige student te zijn.
Om er in mijn volle volgende verse ook helemaal voor jou te zijn.
En weet je wat er gebeurde toen ik dat tot mijn volle besef liet komen?
Direct was daar een helder pad (en een diepe zucht van mijn kant) over het eerste wat ik straks mag gaan lanceren.
Een nieuwe (msytieke, maar ook de praktische- en quantumlaag rakende) training….
Die ergens in de eerste weken van het nieuwe jaar van start gaat!
Om je een ZACHTE BEDDING, ZACHTE LANDING te geven in het nieuwe jaar.
(Laat dat nu ook de naam van de training zijn
)
HOE, WIE, WAT en WAAR zal zich de komende weken vanzelf vormen.
Want ik ga het doen.
Ik ga die afstand pakken!
Heel concreet betekent dat dat je me hier even niet gaat zien.
En dat betekent dat ik je alvast een geweldige december maand wil wensen met mooie feestdagen en een goede jaarwisseling.
Om elkaar vervolgens weer te mogen ontmoeten….
Ergens….aan het begin van dat nieuwe jaar!
Ps: Denk niet dat dit voor mij een “2 vingers in de neus” beslissing is.
Mijn menselijk vlees ervaart het als een grote uitdaging. Heel anders dan eerdere momenten waarop ik er even uit ging voor vakantie of iets anders. WANT DIT IS ANDERS! En raakt in mij veel ouds wat aangekeken gaat en mag worden. Mijn “mensenaard” wil dienen en aanwezig zijn. Maar om meer en meer in die bovennatuurlijke laag te opereren én te dienen heb ik opnieuw hierin een slag te maken. Ik hoop hierin tevens een voorbeeld te zijn voor anderen.
