LOSKOMEN VAN DE ZELFVOORZIENENDE VROUW
𝐈𝐤 𝐳𝐢𝐞 𝐝𝐚𝐭 𝐚𝐥𝐬 𝐝𝐞 𝐠𝐫𝐨𝐨𝐭𝐬𝐭𝐞 𝐮𝐢𝐭𝐧𝐨𝐝𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐥𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐭𝐨𝐭 𝐧𝐮 𝐭𝐨𝐞. En toch voelt het zo anders dan alle uitdagingen die ik eerder in mijn leven heb mogen ervaren.
Los komen van HAAR!
Van dat deel in mij dat zich identificeerde met zelfvoorzienend zijn.
ZELF doen.
ZELF sturen.
ZELF manifesteren.𝐃𝐢𝐞 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐞 𝐡𝐞𝐥𝐞 𝐰𝐞𝐬𝐭𝐞𝐫𝐬𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞𝐥𝐝 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐚𝐫𝐭𝐨𝐞 𝐥𝐢𝐣𝐤𝐭 𝐭𝐞 𝐰𝐢𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐝𝐮𝐰𝐞𝐧 (𝐦𝐞𝐭 𝐰𝐚𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐫𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐳𝐨𝐮 𝐣𝐞 𝐣𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐚𝐟𝐯𝐫𝐚𝐠𝐞𝐧); 𝐝𝐞 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰 𝐝𝐢𝐞 𝐡𝐚𝐚𝐫 𝐦𝐚𝐧𝐧𝐞𝐭𝐣𝐞 (!) 𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭. 𝐃𝐢𝐞 𝐡𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐢𝐠𝐞𝐧 𝐛𝐫𝐨𝐞𝐤 (!) 𝐨𝐩 𝐡𝐨𝐮𝐝𝐭.
En die vrouw was een lange tijd een uitkomst voor mij. Nou, niet zo zeer voor mij, maar wel voor mijn ego. Want oh wat paste zij naadloos op mijn innerlijk kind pijn. Oh, wat kwam het toch goed uit dat vertrouwen op mijzelf, omdat ik op niemand anders vertrouwen kon, al een tweede natuur voor mij was. En oooooh…..wat was die versie van mij al gewend om voor anderen te zorgen, verantwoording te dragen, het allemaal wel eventjes te fixxen en te regelen. Ik was perfect voer voor deze zogenaamde perfecte vrouw.
En nu….
Bevind ik mij in een levensfase waarin de schellen mij flink van de ogen zijn gevallen.
Je mag het zien als een gezond stukje persoonlijke ontwikkeling, maar voor mij is het thuiskomen in de waarheid.
Die daar altijd al was!
Hij was daar altijd al, maar ik liet hem niet toe.
Maar dat wat er tussen zat is gebroken. Is voorbij. En zal nooit meer terugkomen.
Want dit proces is, nogmaals, zo anders dan ooit hiervoor.
Het is ZACHT.Ik voel mij GEDRAGEN.En dat neemt niet weg dat mijn ego (met al zijn schaduwvrienden) niet zijn best doet. Het is ZO verleidelijk om “even” weer terug te grijpen op die oude versie. Het is ZO makkelijk (JUIST omdat het voor die oude versie zo vertrouwd en makkelijk was) om “even” gas bij te zetten, de controle te pakken, sturing te geven, manifestatiepower te activeren, mijn eigen wil en emoties te volgen en te vertrouwen op mijn eigen gedachten en zogenaamde intuïtie.
Maar “iets” laat mij iedere keer weer zien wanneer die valkuil zich openbaart.
En datzelfde “iets” haalt mij er iedere keer waar zachtjes en liefdevol bij weg.
Als een Vader die van je houdt.
Een Vriend die met de beste bedoelingen met je meereist en zo veel beter dan jij weet welk pad je hebt te gaan.
Alsof er een Spirit in je huist die jouw ogen Zijn ogen laat zijn. En jou Zijn bedoelde pad voor jou laat wandelen. Een zo veel beter pad dan dat jijzelf ooit kon bedenken.𝐃𝐫𝐢𝐞 𝐢𝐧 𝐞́𝐞́𝐧.
𝐃𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐰𝐚𝐭 𝐞𝐧 𝐰𝐢𝐞 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐆𝐨𝐝 𝐢𝐬.
En ik ben iedere dag dankbaar voor de vrouw die Hij mij laat worden.
